Zinspelen op ECO-RELATIES | Dankbaar voor een transformerend jaar
Op 24 oktober 2021 rondde ik, samen met dertien prachtige mede-reizigers, de opleiding 'Toegepaste Ecopsychologie' af. Ik leerde theorie en praktijk die ik nu kan inzetten om de zielsverbondenheid tussen mens en natuur te versterken. De leerreis was bijzonder. Boeiend, transformerend, confronterend soms. Honderden studie- en oefenuren later vervult dankbaarheid mijn ziel.
Dankbaar voor het rijke veld van de Ecopsychologie en -filosofie. Een veld van kennis, praktijken en bezielde mensen waarin ik ben mogen thuiskomen en dat mij het perspectief biedt van een leven lang leren en groeien. Dankbaar voor de uitnodigingen die ik in deze opleiding heb ervaren om mijn levensgeschiedenis met zorg in te kunnen weven in het verlangen dat al zo lang aan mij trok. Dankbaar voor de richting die ik kreeg om mijn werk-in-de-wereld verder te verdiepen, te verweven met wat voor mij van wezenlijk belang is in mijn leven.
Dankbaar voor de plek waar ik nu aankom. Voor het zien hoe ik mijn professionele geschiedenis kan verweven met wat als een appèl aanvoelt voor mij. Voor het begin van een leven en praktijk als Eco-narratief facilitator en mentor.
"Wij en de wereld zijn elkaar."
Maurice Merleau-Ponty (1908-1961)
Dit jaar groeide een diep beleefde ervaring van een levenskwaliteit waarnaar ik decennia heb verlangd. Er is ruimte ontstaan voor alles wat me dierbaar is.
Voelen dat ik leef.
Zorg voor huis en plek.
Studie.
Reflectie.
De relatie met de natuur, de bezielde meer-dan-mensen-wereld.
Samenzijn met geliefden.
Werk dat past en vervult.
Het 'werk', waarmee ik lang worstelde, kreeg eindelijk de plaats die het écht verdient in mijn leven. Niet langer als dominante, vaak knellende structuur. Wel als een uitdrukking van mijn hoop, waarden en wezen. Een levensthema dat me vaak dwars heeft gezeten, lijkt hiermee nu doorgewerkt te zijn.
De 'plek', waar ik woon en waarmee ik verbonden ben, mag nu helemaal meespelen in mijn professionele bezigheden. Ik zie nu hoe deze plek gastvrij wil zijn, een inspiratiebron wil zijn voor anderen, een vrijplaats waar mensen hun verbinding met het heilige leven kunnen herontdekken. Ook dat was een verlangen dat al jarenlang sluimerde.
Ik ben aangekomen. Aangekomen in een heerlijke levensfase van vieren, oogsten en zorgen. Elke dag verwonder ik me over de ruimte en samenhang die het afgelopen jaar is ontstaan. Het leven voelt weer als heel, geheeld. Fris en nieuw en tegelijk warm vertrouwd.
"Ik geloof dat hoe meer we vertrouwd worden met de ziel van de aarde, hoe meer we vertrouwd worden met onze eigen ziel, want zij zijn één en dezelfde. Hoe meer gevoelig we intunen in de waarheid en wijsheid die leeft in onze lichamen, en in het lichaam van de aarde, hoe beter we uitgerust zijn om ons persoonlijk, collectief en planetair welzijn te voeden."
Tiana Cicco
Dank aan Ann Sterckx en EarthWise Education voor het mogelijk maken van de Ecotuner-opleiding. Dank aan Arno, mijn man, om me te steunen in deze transitietijd.
Dank aan mijn medereizigers Ilse, Bastiaan, Annalynn, Ann, Hadewig, Benoit, Arne, Katrien, Nancy, Guus, Vera en Marianne.
Dank aan Rizla, onze hond, voor de dagelijkse wandelingen en het leiden van mijn aandacht naar wat ritselt en beweegt.
Dank aan vos, koeien, paarden, kippen en vogels. Dank aan moestuin, planten, kruiden en plek. Dank aan zon en wind. Aan maan en water. Aan de velden, de kapel en de veerkrachtige kastanjelaar. Dank aan dit huis, dat mijn denk- en zorgwerk ondersteunt.
Dank aan de zovele denkers, schrijvers en praktijkmensen in het brede veld van ecopsychologie en ecofilosofie die mij de vreugde van het thuiskomen brachten.
Dank aan Myrielle, Chené, Marianne en Els om mijn ideeën te verwelkomen en vanaf hier met mij te willen zoeken hoe we de relatie mens-natuur kunnen meenemen in ons werk in de wereld.
Dank aan het heilige, mysterieuze Leven. Het is een groot geschenk, een voorrecht om daar deel van te mogen zijn. Van hieraf oogst ik. En schenk ik. Opdat wij, 21ste -eeuwse aardebewoners, de hoop niet laten varen en het tijdperk tot bestaan brengen waarin we leven en werken in wederkerige, liefdevolle relaties met de aarde en alle Leven waarvan wij deel zijn.
Kennismaken met het boek 'Herstellen van planeetpijn, troost en veerkracht bij natuurtrauma' is een ervaring die raakt. Lara Schmelzeisen, Ybe Casteleyn en Jill Marchant weven elk hun bijzondere invalshoek tot iets dat meer werd dan een boek. Het voelt als een plek, een opening in tijd en ruimte, een schuilplaats waar verhalen, beelden,...
Eens in de zoveel jaar organiseren we een Lerend netwerk met een 50-tal mensen die zich verdiepen in Appreciative Inquiry als manier van kijken en werken. En dit najaar starten we een nieuwe groep!
Het gesprek over de verbinding tussen ecologie en sociaal werk is nodig, nu. Het gebeurt al, en het is - understatement - belangrijk dat het groeit. Er gebeurt al veel in de praktijk. In onze opleiding sociaal werk, aan de school waar ik lesgeef nog wat - overstatement - weinig. Maar de vragen worden gesteld, en daar begint de verandering....
Hoe we kijken naar de werkelijkheid staat niet per definitie vast. Onze ervaring van en in de wereld vormt onze gedachten erover.
